Wat is het verschil tussen code switching en style switching?

Wat is het verschil tussen code switching en style switching? Code switching en style switching zijn allebei taalverschijnselen waarbij sprekers hun taalgebruik aanpassen aan de situatie. Toch zijn er verschillen en passen we ze op een andere manier toe in ons dagelijks leven. In dit artikel leg ik beide begrippen uit, inclusief wie ze heeft onderzocht, hoe en wanneer ze worden gebruikt, en wat de verschillen zijn. Lees dus snel verder! Wat is code switching? Code switching is het afwisselen tussen twee of meer talen (of dialecten) binnen een gesprek, zin of zelfs een enkel woord. Bijvoorbeeld: "Ik ga nu naar huis. By the way, hoe laat begint de meeting morgen?" (Mix van Nederlands en Engels). Wie hebben code switching onderzocht? Code switching is geen concept dat door één persoon is "bedacht", maar eerder een fenomeen dat door taalkundigen is onderzocht en beschreven. De eerste wetenschappelijke studies over code switching begonnen in de jaren '50 en '60. Belangrijke taalkundigen die over codeswitching hebben geschreven zijn onder andere Einar Haugen (1953), John J. Gumperz (1970), en Carol Myers-Scotton (1993). Gumperz was vooral bekend om zijn werk over de sociale en functionele aspecten van code switching. Hoe en wanneer wordt code switching gebruikt? Als iemand meerdere talen beheerst en die spontaan door elkaar gebruikt. Vaak in meertalige gemeenschappen of onder vrienden die dezelfde talen spreken. Dit kan zowel bewust als onbewust gebeuren. Meertalige sprekers gebruiken code switching vaak in verschillende situaties, zoals hieronder beschreven. In informele gesprekken Onder vrienden en familie waar meerdere talen worden gesproken. Bijvoorbeeld: "Ik was gisteren in de stad, en ineens dacht ik, why not grab a coffee?" (Nederlands & Engels) Bij een taalbeperking Als iemand een woord in één taal niet kent en overstapt op een andere taal. Denk aan: "Kun je die, uh, screwdriver even pakken?" Om emoties beter uit te drukken Soms voelt een taal beter aan om bepaalde gevoelens te communiceren. Zoals bijvoorbeeld: "Echt waar? ¡No me digas!" (Nederlands & Spaans: "Dat meen je niet!") Wat is style switching? Style switching of stijlverschuiving is het aanpassen van taalgebruik binnen dezelfde taal, afhankelijk van de sociale situatie of het publiek. Dit kan betekenen dat iemand formeler of informeler spreekt, of zijn woordkeuze, zinsbouw of uitspraak aanpast. Het kan een manier zijn om te laten zien dat iemand bij een bepaalde gemeenschap hoort. Wie hebben dit onderzocht? William Labov (1966) was een van de eerste taalkundigen die stijlverschuiving onderzocht. In zijn bekende New Yorkse warenhuizen-studie ontdekte hij dat winkelbedienden formeler spraken tegen klanten in chique warenhuizen en informeler in gewone winkels. Erving Goffman (1959) beschreef stijlverschuiving als een manier waarop mensen hun "sociale gezicht" aanpassen afhankelijk van de context. Penelope Eckert (2000) onderzocht hoe jongeren taal gebruiken om bij sociale groepen te horen. Hoe en wanneer wordt style switching gebruikt? Als iemand zijn taal aanpast aan de situatie, bijvoorbeeld formeler op het werk en informeler bij vrienden. Dit gebeurt vaak bewust om professioneel, beleefd of gepast over te komen. Mensen kunnen zich aanpassen aan de verwachtingen van de groep waarin ze zich bevinden. Iedereen gebruikt stijlverschuiving in het dagelijks leven, vaak onbewust. Hieronder een aantal voorbeelden om dit te verduidelijken! Formeel vs. informeel spreken

Tegen je baas: "Goedemiddag, meneer, heeft u even tijd?"
Tegen een vriend: "Yo, heb je ff?"

Professionele vs. persoonlijke setting

In een sollicitatiegesprek: "Ik ben zeer gemotiveerd voor deze functie."
In een groepschat: "Bro, deze baan is echt chill."

Dialect of standaardtaal

Thuis met familie: "Da's echt nie wa!" (Dialect)
Op school of werk: "Dat is echt niet waar!" (Standaardtaal)

Bij bepaalde sociale groepen horen

Bij collega's: "Heb je de kwartaalcijfers al bekeken?"
Bij vrienden: "Yo, wat zeggen de stats?"

Wat zijn de verschillen tussen code switching en style switching? Code switching draait om het wisselen tussen verschillende talen, vaak gebruikt door meertaligen. Terwijl style switching gaat over het aanpassen van je taalstijl binnen dezelfde taal, afhankelijk van de sociale context. Beide verschijnselen laten zien hoe flexibel taal is en hoe mensen het strategisch gebruiken om zich aan te passen aan hun omgeving. Style switching en de angst voor discriminatie Veel buitenlandse sprekers (of mensen met een buitenlands uiterlijk die bevooroordeeld worden) proberen zo goed mogelijk Nederlands te spreken, soms zelfs bewust zonder accent of zonder woorden uit hun moedertaal, omdat ze anders bang zijn om gediscrimineerd te worden. Sommige niet-Nederlands uitziende sprekers ervaren dat ze minder serieus worden genomen als hun Nederlands gebrekkig is of als ze een accent hebben. Dit kan zorgen voor bewust style switchen naar "standaard" Nederlands om negatieve reacties te vermijden. Discriminatie op basis van taal is een reëel probleem in sommige sectoren, zoals werkgelegenheid en huisvesting. Mensen voelen soms de druk om perfect Nederlands te spreken om gelijke kansen te krijgen. Mensen willen graag bij de meerderheidsgroep horen en niet als "anders" worden gezien. Door correct Nederlands te spreken, proberen ze een gevoel van erbij horen te creëren. Sommige tweede- en derde-generatie migranten vermijden bewust hun erfelijke taal in bepaalde omgevingen om niet als "buitenlander" te worden bestempeld. Er zijn situaties waarin mensen met een buitenlands accent worden verbeterd, uitgelachen of zelfs genegeerd. Dit kan ervoor zorgen dat ze nog bewuster omgaan met hun taalgebruik. In klantenservice, horeca en professionele omgevingen krijgen mensen soms de opmerking: "Spreek gewoon goed Nederlands." Dit versterkt de druk om zo foutloos mogelijk te spreken. Style switching kan ook handig zijn Veel meertalige sprekers passen zich continu aan hun omgeving. Bijvoorbeeld iemand die thuis met familie Marokkaans of Turks spreekt, maar buitenshuis altijd ABN gebruikt, zelfs met vrienden. Sommige mensen schakelen juist over naar straattaal of informeel Nederlands als ze zich veilig voelen bij vrienden. Style switching en identiteit Veel migranten en hun kinderen bevinden zich in een spagaat. Enerzijds willen ze hun moedertaal en culturele identiteit behouden. Anderzijds voelen ze de druk om "perfect" Nederlands te spreken om niet als buitenstaander te worden gezien. Sommige mensen ervaren dit als een vorm van identiteitsverlies. Als ze hun moedertaal niet meer gebruiken, voelen ze zich minder verbonden met hun roots. Maar als ze hun moedertaal wél gebruiken, kunnen ze het gevoel hebben dat ze minder geaccepteerd worden in de Nederlandse samenleving. Style swichting is dus niet altijd een vrije keuze. Soms is het een noodzakelijke strategie om discriminatie en sociale uitsluiting te vermijden. Buitenlandse sprekers die bewust "net" Nederlands spreken, doen dit vaak niet alleen om beter begrepen te worden, maar ook om negatieve reacties te voorkomen. Dit laat zien hoe sterk taal verbonden is met sociale acceptatie, identiteit en macht in de samenleving.

Aanbevolen artikelen

Discriminatie

Gelijkwaardig en gelijk: wat is het verschil?

Hoe kan inclusieve communicatie segregatie verminderen?